اگر چند سال است که سرپرستی سگی را به عهده دارید و به دوران مسن شدن سگ نزدیک می شوید، باید بگوییم که مراقبت های خود را برای این چند سال آخر باید بیشتر کنید. چون ممکن است اختلال شناختی در سگ های مسن گریبان گیر سگ شما نیز بشود. در ادامه بیشتر با این بیماری آشنا می شویم. با ما همراه باشید.
علائم سندروم در اختلال شناختی سگ های مسن کدامند؟
این بیماری علائم متعددی دارند که برای هر سگ ممکن است چند تا از آن ها اتفاق بیوفتد. شاید شدت این علایم نیز برای هر سگ متغیر باشد. در زیر به تعدادی از علایم اختلال شناختی در سگ های مسن می پردازیم.
افزایش خواب
سگ مسن مانند انسان با بالا رفتن سن خوابش زیاد می شود. چون سریع خسته می شود و با هر فعالیت بدنی ممکن است قوای خود را از دست بدهد. البته این بالا رفتن میزان خواب ممکن است بخاطر تغییرات فعالیت مغزی و عصبی سگ باشد.
ناشنوایی آشکار
ممکن است سیستم عصبی مغز به شنوایی سگ آسیب برساند یا اینکه شنوایی بخاطر کهولت سن کم شود و کلا از بین برود. در این هنگام اگر به سگ فرمانی بدهیم آن را اجرا نمی کند و ارتباط با سگ بسیار سخت می شود.
پریشانی و گیجی
اختلال در مغز باعث بوجود آمدن پریشانی و گیجی می شود. سگ حواس خود را از دست می دهد و حتی گاهی اوقات در جهت یابی نیز دچار مشکل می شود. اگر این علامت در سگ وجود داشت باید حتما مراقب او باشید و همه جا کنارش باشید. توسط این لینک می توانید در خصوص سلامتی سگ مسن مطالب مفیدی را مطالعه کنید.
مفهوم اختلال شناختی در سگ های مسن چیست؟
اختلال شناختی در سگ ها گاهی با آلزایمر در انسان شباهت داده می شود. گرچه علائم آلزایمر با این بیماری متفاوت است اما از نظر آسیبی که به مغز وارد می شود یکی هستند. در این بیماری پلاک هایی در مغز تشکیل می شوند از رسوبات آلوئید هستند. این پلاک ها جلوی انتقال اعصاب را می گیرند و باعث بوجود آمدن این بیماری می شوند. این بیماری برای تمام سگ ها اتفاق نمی افتد و احتمالا ژنتیک و وراثت در این موضوع نقش داشته باشد.
چه مواردی نشان دهنده اختلال شناختی در سگ های مسن هستند؟
علاوه بر علائمی که در بالا به آن اشاره کردیم تشنگی بیش از حد و بی دلیل، ناتوانی در به یاد آوردن افراد، از بین رفتن اشتها یا سخت بلعیدن غذا، بی توجهی و بی حسی نسبت به اتفاقات اطراف و از دست دادن کنترل ادرار این بیماری را نشان می دهد. اگر در سگ خود این علائم را مشاهده کردید حتی اگر یکی از آن ها را دیدید او را سریع نزد دامپزشکی ببرید. تا در صورت شروع بیماری بتواند بهتر سگ را درمان کند.
بیماری های ناشی از اختلال شناختی در سگ های مسن کدامند؟
ممکن است سگ ناشنوا بشود و به کلی شنوایی خود را از دست بدهد. در این صورت خیلی سخت می شود با سگ صحبت کرد. سگ به فراموشی مبتلا می شود. فرمان هایی که قبلا انجام می داد را از یاد می برد. گاهی ممکن است به چشم های سگ آسیب برسد و تاری دید یا از دست دادن دید داشته باشد. اگر سگ گیج باشد ممکن است به موانع برخورد کند و آسیب ببیند. حتی ممکن است سگ افسردگی بگیرد و شادی قبل خود را نداشته باشد.
چرا اختلال شناختی در تمامی سگ های مسن رخ نمی دهد؟
همان طور گفتیم تمام سگ ها درگیر این بیماری نمی شوند. سگ هایی که در ژنتیک آن ها این بیماری وجود داشته باشد یا آن هایی که والدین مریض داشته باشند ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. سگ هایی که دوران جوانی با کیفیتی داشته اند ممکن است این بیماری را نداشته باشند. یا در صورت ابتلا کنترل شود و از بین برود.
اختلال شناختی در سگ های مسن از چه سنی شروع می شود؟
سن شروع این بیماری معمولا دو سال مانده به آخر عمر سگ است. این سن در نژاد های مختلف متفاوت است چون طول عمر سگ در نژاد های مختلف با هم تفاوت دارد. معمولا از سن ۷ یا ۸ سالگی کم کم علائم این بیماری شروع می شود. در اواخر عمر شدت علائم بیشتر می شود و ما باید از همه زمان ها بیشتر مراقب سگ باشیم.
سوالات متداول
دارویی به نام دپرنیل وجود دارد که می تواند کیفیت اواخر عمر حیوان را بهتر کند. این دارو دوپامین را در مغز بیشتر کرده و انتقال پیام عصبی را بالا می برد. حتما باید دامپزشک این دارو را تجویز کند.
اگر از سگ در مقابل این بیماری مراقبت نشود ممکن است این اتفاق بیوفتد. در واقع سگ در این بیماری اختلال حواس می گیرد و خیلی از کارهایی که انجام می دهد ممکن است برای او خظرناک باشد.
هر دو جنس ممکن است این بیماری را بگیرند. این بیماری به جنسیت سگ بستگی ندارد و برای هر دو جنس علائم یکسان را نشان می دهد.
این بیماری به نژاد بستگی ندارد. ممکن است دو سگ با یک نژاد یکسان یکی علائم بیماری را داشته باشد و دیگری نداشته باشد. این فقط به ژنتیک سگ و وراثت بستگی دارد.
بدون دیدگاه