ویژگی های حیوان دینگو سگ وحشی استرالیایی + عکس

برخی افراد تصور می‌ کنند که تمام سگ های موجود در جهان حیوانات اهلی و دوست با انسان‌ها هستند که از زندگی و همنشینی با انسان‌ ها لذت می‌برند. اما جالب است بدانید که گونه هایی از سگ در دنیا وجود دارد که کاملا وحشی هستند و در صورتی که در شرایط نامناسب قرار گیرد احتمال حمله و تهاجم آنها به انسان ها زیاد است. سگ نژاد دینگو یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ در دنیا است که جزء سگ های وحشی شناخته می شود. اگر تا به حال با خود فکر کرده اید که جد تمام سگ هایی که روی کره زمین هستند چه حیوانی است، امروز می خواهیم پاسخ این سوال را به شما بدهیم. دینگو سگی که بومی استرالیا است توانسته این لقب را از آن خود کند. در ادامه بیشتر به این حیوان می پردازیم و خصوصیات آن را بررسی می کنیم. با هپی پت همراه باشید.

به چه حیواناتی دینگو گفته می شود؟

دینگو سگی وحشی است که بدنی مقاوم و سفت دارد از گونه سگ سانیان است و چابکی و استقامت بالایی دارد. این حیوان به رنگ های زنجبیلی و سیاه یا سفید دیده می شود. رنگ پوست این حیوان بخاطر آب و هوا تغییر می کند. بیماری هایی نیز دارد که فقط برای همین نژاد است و باعث مرگ او می شود. این سگ گوش های مثلثی تیز دارد که حرکت می کنند و معمولا مشخصه این حیوان همین گوش ها است.

زیستگاه اصلی دینگو ها کجاست؟

بهتر است بدانید که سگ دینگو بومی منطقه استرالیا است و فقط نژاد دینگو در استرالیا زندگی می کند تاکنون گونه ‌هایی از این حیوان در هیچ جای دنیا گزارش نشده است. آنها جزو قدیمی ترین نژاد های سگ در دنیا هستند که اولین فسیل های یافته شده از آنها مربوط به حدود چهار هزار سال قبل در منطقه استرالیا بوده است و اینطور به نظر می رسد که آنها و ۴ هزار سال پیش قبل از اینکه استرالیا جدا شود و به یک قاره تبدیل شود دینگو ها همراه انسان ها به این مکان رفتند. اما تحقیقات و بررسی‌های ژنومی گواهی از این موضوع می دهند که اولین گونه های نژاد دینگو حدود هشت هزار سال پیش توسط گروهی از انسان ها به منطقه استرالیا وارد شده اند. این سگ ها در ابتدا اهلی بوده اند و با انسان ها زندگی می کردند اما بعد از آن کم کم دوباره به حیات وحش برگشت. این سگ امروزه فقط در باغ وحش ها وجود دارد و نمی توان آن‌ را در منازل نگهداری کرد. همچنین این سگ در دسته سگ نگهبان نیز قرار دارد.

طول عمر این حیوانات چقدر است؟

طول عمر دینگو دقیقا به اندازه سگ است. هر دینگو زمانی که در حیات وحش آزاد باشد می تواند بین ۳ تا ۵ سال عمر کند. اگر شرایط مساعد باشد تا ۸ سال نیز می رسد. این حیوانات در شرایط اسارت تا ۱۶ سال نیز عمر می کنند و در آخر عمر نیز شرایط زندگی آن ها مانند سگ ها می شود.

طول و وزن دینگو ها چقدر است؟

وزن یک دینگو با جنسیت نر ۱۶ کیلوگرم و در جنسیت ماده ۱۴ کیلوگرم است. نر این حیوان ۱۲۵ سانتی متر طول دارد و ماده نیز تا ۱۲۲ سانتی متر می رسد. این حیوانات ۵۷ سانتی متر ارتفاع دارند. اگر نزدیک به انسان زندگی کنند و شرایط زندگی آن ها مساعد باشند و خوب غذا بخورند وزن این حیوان بیشتر هم می شود. اما بدم این حیوان همیشه تناسب اندام دارد و هیچوقت اضافه وزن نداشته است.

آیا دینگو حیوان وحشی است؟

حیوانی به نام دینگو اهلی نداریم و تمامی این حیوانات وحشی هستند و به انسان حمله می کنند. تنها زمانی می توان گفت این حیوان اهلی است که او را از بچگی و قبل از ۶ ماهگی‌ بزرگ کنیم تا آموزش های لازم را به او بدهیم در این زمان نیز باز هم این حیوان وحشی می ماند و نمی تواند مانند یک سگ کاملا دست آموز شود. این حیوانات تا به حال به انسان زیاد حمله کرده اند و گزارش هایی در این باره موجود است برای همین باید حتما از دسترس کودکان دور بمانند. امروزه در استرالیا کسی حق اینکه این حیوان را در خانه نگهداری کند ندارد. همچنین گردشگرانی که برای گردش و بازدید از مناطق گردشگری و پارک های طبیعی استرالیا سفر می کنند با تابلو های متعدد هشدار دریافت می کنند که هرگز به حیوانات وحشی مانند دینگو ها غذا ندهند. چرا که احتمال گازگرفتگی و صدمه وارد کردن به افراد وجود دارد.

ویژگی های دینگو ها چیست؟

این حیوانات در مناطق گرمتر شب ها برای شکار می روند ولی اگر هوا خنک باشد روز هم این کار را انجام می دهند. حرکت آن ها معمولا جستجویی است که یا به دنبال غذا است و یا به دنبال سگ های دیگر. دینگو ها معمولا با انسان رابطه خوبی ندارند و فقط با گرگ ها و سگ های دیگر روابط مسالمت آمیز برقرار می کنند. این حیوانات معمولا قدرت بدنی بالایی نیز دارند و از سگ های معمولی و خانگی سریعتر می دوند.

دینگو ها از چه چیزی تغذیه می کنند؟

دینگو ها پستانداران هستند گوشتخوار، که از گوشت تغذیه می کنند. با توجه به اینکه آنها در طبیعت به صورت وحشی زندگی می کنند غذای خود را از طریق شکار و جستجوی طعمه تامین می کنند. آنها گاهی اوقات به صورت انفرادی به دنبال شکار می روند و در مواردی که طعمه آنها بزرگ و سخت باشد به صورت گروهی به آن حمله ور می‌شوند و طعمه را از پا در می‌آورند. به طور معمول غذای آنها را دام ها و احشام کوچک مانند آهو ها، خزندگان مانند قورباغه ها، خرچنگ ها، مار ماهی ها، مارها، پرندگان، ماهی ها، حلزون ها و برخی میوه ها و دانه های ریخته شده را تشکیل می دهد. همچنین در صورتی که در مجاورت و نزدیکی انسان ها تردد داشته باشند امکان حمله آنها به گاو و گوسفند و دیگر احشام وجود دارد. طوری که تاکنون گزارش هایی مبنی بر حمله آنها به گله های احشام گزارش شده است که در نتیجه این حمله خسارت های سنگین و جدی به انسان ها وارد شده است. به همین دلیل در مناطقی از استرالیا که گونه هایی از نژاد دینگو تردد دارند معمولاً به روش های مختلف مانند حصارکشی، استفاده از سگ های نگهبان، ایجاد تله های مختلف سعی کرده اند حمله این سگ ها را دفع کرده و خسارات ناشی از آن ها را به حداقل برسانند.

اهمیت مکمل در برنامه غذایی این سگ چیست؟

دینگو ها مانند تمام حیوانات به ویتامین های زیادی برای زندگی سالم نیاز دارند. اما به دلیل این که این حیوانات بسیار وحشی هستند، ویتامین های لازم را از طبیعت به دست می آورند. اما اگر کسی آن ها را در اسارت نگه داشته باشد، باید مانند تمامی حیوانات خانگی، مکمل های مختلفی را برای او تهیه نماید. مکمل ها دارای ویتامین های بسیار زیادی هستند که برای سلامت حیوان بسیار ضروری می باشند. دینگو ها، سگ های وحشی هستند و فعالیت زیادی دارند و انرژی بسیاری را از دست می دهند.

مکمل می تواند انرژی از دست رفته را به بدن او برگرداند. علاوه بر آن در ویتامین، پروبیوتیک های فراوانی وجود دارد که به سیستم گوارشی کمک زیادی می کند و سلامت آن را در پی دارد. استفاده از مکمل می تواند از ریزش موی حیوان جلوگیری کند و او را از بیماری های پوستی دور کند. ویتامین های ب ۱، ب ۱۲، ب ۶ و ویتامین دی سیستم ایمنی بدن دینگو را تقویت می کند و از بیمار شدن او جلوگیری می کند.

مکمل توله سگ ها و سگ های بالغ متفاوت است. برای تهیه بهترین مکمل باید از یک دامپزشک کمک گرفت. دامپزشک با توجه به فعالیت هایی که سگ در روز دارد و با توجه به نژاد و سن او، بهترین مکمل را تجویز می کند که باید دقیقا طبق دستور او مصرف شود. استفاده بیش از حد از ویتامین ها مشکلات بسیار زیادی به وجود می آورد. بیماری های کبدی و دیر هضم شدن غذا از این مشکلات می باشند.

آیا می توان دینگو ها را به عنوان حیوان خانگی نگهداری کرد؟

همانطور که در مطالب بالاتر به آن اشاره شد دینگو ها سگ های وحشی هستند که به هیچ عنوان میانه خوبی با انسان‌ها ندارند. آنها معمولاً دور از انسان ها زندگی می کنند و فقط برای حمله به دام ها و احشام است که به سکونتگاه های انسان نزدیک می شوند. این طور که در بررسی‌ها و تحقیقات صورت گرفته در رابطه با تاریخچه و منشا این نژاد سگ به نظر می‌ رسد که آنها فقط در دوره کوتاهی از زمان کمی با انسان ها زندگی کرده اند اما خیلی زود به دامن طبیعت بازگشته و در حیات وحش زندگی خود را ادامه داده اند. آنها خلق و خوی وحشی دارند و همین امر تربیت و آموزش آنها را برای سازگاری در محیط های انسانی بسیار سخت و تقریبا غیر ممکن کرده است.

شرایط این حیوان در زادگاهش چگونه است؟

ابتدا لازم به ذکر است که دینگو ها فقط در منطقه استرالیا پراکنده شده اند و با توجه به اینکه آنها معمولاً به مکان های دیگر سفر نمی کنند و جابجا نمی شوند جمعیت آنها فقط در محدوده استرالیا پراکنده است. با توجه به اینکه دینگو ها سگ های وحشی هستند که به مزارع و خانه های روستایی و حمله می کنند در سرتاسر استرالیا به عنوان یک حیوان آفت شناخته می شود که باید تحت کنترل و محافظت شدید قرار گیرند. روش های مختلفی برای پیشگیری از ورود این سگ ها به محدوده های انسانی در نظر گرفته شده است. با این حال این سگ ها در ایالت ‌های مختلف استرالیا پراکنده شده اند که مطابق با ضوابط و قوانین مربوط به هر ایالت با آنها برخورد می شود. بر اساس تحقیقاتی که صورت گرفته جمعیت دینگو ها در سال ۲۰۱۸ به حدود ۳۰ درصد کاهش یافته که این به معنای کاهش نژاد اصیل دینگو ها بود. چرا که با وجود این که تعداد آنها در سرتاسر استرالیا بسیار زیاد است اما نژادهای ناخالص اند که نتیجه آمیختگی با سگ های دیگر می باشند و تعداد نژادهای اصیل دینگو رو به کاهش است. به همین خاطر است که آنها به عنوان گونه های در حال انقراض تحت محافظت تشدید دولت استرالیا قرار دارند.

رفتار اجتماعی این حیوان به چه صورت است؟

دینگو سگ هایی هستند که معمولاً به صورت اجتماعی و گروهی تحت سرپرستی و رهبری سرپرست گروه یا همان آلفا زندگی می کنند. به همین خاطر است که گمانه ‌زنی‌ها در رابطه با اینکه آنها از نژاد گرگ های هندی باشند بسیار زیاد است. چرا که گرگ های هندی زندگی مشابه آنها دارند. معمولاً دینگو ها در قالب جمعیت‌ های دو یا سه تا دوازده نفره زندگی می‌ کنند که ترکیبی از یک جفت نر و ماده و همچنین توله های تازه متولد شده و توله های قدیمی هستند. که در برخی از موارد مشاهده می شود که یک جفت نر و ماده به تنهایی با یکدیگر زندگی می کنند. آنها دارای قلمروهای مشخصی هستند که محدوده زندگی خود را تحت عوامل مختلفی از جمله طعمه و آب تعیین می شود. همانطور که گفتیم آنها تحت سرپرستی و رهبری آلفا هستند و هرگاه که به طعمه یا برکه آبی نزدیک شوند این آلفا است که پیش قدم می باشد و پس از او نوبت به دیگر اعضای گروه است که از آب یا غذا تناول کنند.

جالب است بدانید که آنها به شیوه های مختلف پارس کردن، زوزه کشیدن و یا غرغر کردن با یکدیگر ارتباط برقرار و منظورشان را به یکدیگر القا می کنند. رایج ترین نوع برقراری ارتباط بین دینگو ها زوزه کشیدن است که آن هم خود به سه روش مختلف انجام می ‌شود. آنها به ندرت پارس می کنند که آن هم خیلی کوتاه و مختصر می باشد و در مواردی هم مشاهده شده که با غرغر کردن هدف و منظور خود را به دیگر دینگو ها می رسانند. جالب است بدانید که آنها علاوه بر صدای صوتی از روش علامت گذاری بوی اجسام مختلف یا مکان ها با استفاده از سیگنال های شیمیایی ناشی از مدفوع ادرار و غدد بویایی خود با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

نحوه تولید مثل این حیوان چگونه است؟

سگ های نژاد دینگو در فصل های مشخصی از سال برای جفت‌گیری و تولید مثل آماده هستند که در بین ماه های مارس و مه اتفاق می اُفتد. نرهای لینگو در این مدت از طریق روش های مختلف مانند غرغر کردن، رفتار سلطه جویانه و یا تولید صداهای مختلف تمام تلاش خود را برای حفظ قلمرو و مالکیت بر دینگوهای ماده انجام می دهند. امکان باروری در این نژاد های سگ به این صورت است که ماده ها باید همانند همه سگ سانان در دوره فحل قرار گیرند تا امکان جفت گیری و باروری او فراهم شود. این امکان یعنی همان فحل شدن  فقط دو بار در سال برای ماده های دینگو اتفاق می افتد و در هر مرتبه حدود شصت روز ادامه خواهد داشت. در این مدت نرهای دینگو که با افزایش تستسترون مواجه هستند به شدت آماده و مشتاق جفتگیری می باشند و به دینگو های ماده نزدیک می شوند. جالب است بدانید که نر های دینگو معمولاً در تمام ایام سال شرایط و امکان جفت گیری دارند اما بر اساس تحقیقاتی که صورت گرفته آنها در دوران خارج از فصل های جفت گیری حتی اگر در مواجهه با یک سگ فحل قرار گیرند علاقه و اشتیاقی برای جفت گیری از خود نشان نمی دهند.

مدت بارداری و تعداد توله ها در نژاد دینگو چگونه است؟

به طور کلی دینگو ها در حدود دو سالگی به سن بلوغ می رسند و امکان باروری خواهند داشت. که این امر به شرایط و عوامل مختلف بستگی دارد. پس از جفت گیری و باردار شدن سگ ماده حدود ۶۱ تا ۶۹ طول می کشد تا توله ها متولد شوند که معمولاً تعداد آنها از یک تا ده توله متغیر است. اما در بیشتر مواقع پنج توله متولد می شود. توله ها تا سه هفتگی به طور کامل در لانه نگهداری می‌ شود و از شیر مادر تغذیه می کنند بعد از سه هفتگی کم کم با دنیای بیرون آشنا شده و در هشت هفتگی به طور کامل از لانه بیرون می آید. آن ها در این مدت فقط در اطراف لانه پرسه می زنند و کم کم با غذای جامد آشنا می‌ شوند تا اینکه در ۱۲ ماهگی به طور کامل از شیر گرفته شده و گوشت مصرف می کنند. آنها سپس در سن ده ماهگی که در واقع فصل جفت گیری بعدی است پراکنده می شوند، عده ای در گروه باقی می ماند و برخی دیگر به گروه های دیگر ملحق شده و یا تشکیل گروه جدیدی می دهند.

مقایسه سگ دینگو با بقیه نژاد های سگ

بسیاری از افراد به مقایسه این حیوان با سایر نژاد های سگ می پردازند. در ادامه چند نژاد را با دینگو ها مقایسه می کنیم.

مقایسه با پیت بول

پیت بول از دسته سگ های مبارزه است. آن ها نیز مانند دینگو ها وحشی هستند و در گذشته از آن ها در ورزش های خونین استفاده می شد اما پس از ممنوع شدن این ماجرا، این سگ ها به عنوان محافظ و نگهبان به کار برده شدند. بر خلاف سگ های دینگو، پیت بول ها رفتار بسیار خوبی با انسان ها دارند و می توانند با آن ها رابطه خوبی برقرار کنند. آن ها بسیار شجاع هستند و به خوبی از صاحب و خانواده دفاع می کنند.

از نظر ظاهری هم پیت بول ها نسبت به دینگو ها بسیار بزرگ تر هستند و دارای بدنی بدون مو و عضلانی می باشند. پیت بول ها از نژاد های بسیار قوی هستند. فک پیت بول بسیار قوی است و به همین دلیل است که می تواند گاز های بسیار محکمی بگیرد. آن ها مانند دینگو ها زیرک، چالاک و باهوش هستند.

مقایسه شرمن شپرد

سگ های شرمن شپرد بسیار شجاع و باهوش هستند. هوش آن ها به قدری زیاد است که در بسیاری از امور از آن ها استفاده می شود. نگهبانی، همراه بودن، کمک به نابینایان از مهم ترین کار های نژاد شرمن می باشد. آن ها جثه ای تقریبا مانند دینگو ها دارند. شرمن ها ساختار بدنی بسیار قوی ای دارند و همیشه در مقایسه با سایر نژاد ها پیروز می شوند.

آن ها بر خلاف دینگو ها می توانند به خوبی آموزش ببینند و با توجه به هوش بالایی که دارند، می توانند رفتار ها و فعالیت های اختصاصی زیادی را انجام دهند. همان طور که در متن اشاره شد، دینگو ها برای نگه داری در منزل مناسب نیستند اما سگ های شرمن را می توان در منزل خود نگه داشت اما باید ورزش و پیاده روی روزانه او حتما انجام شود. البته خانه های کوچک برای او مناسب نیستند و بهتر است در منزلی نگه داری شود که دارای محیطی برای بازی او باشد.

بی تحرک بودن می تواند او را به سگی افسرده و ساکت تبدیل کند. بهتر است اطراف حیاط حصاری کشیده شود و شرمن را در آن قرار داد تا بتواند انرژی خود را تخلیه کند. دینگو نمی تواند آموزش ببیند اما یکی از علایق شرمن ها، تعلیم دیدن است و دوست دارد ساعاتی را به آموزش دیدن بپردازد. او علاقه دارد که با صاحب خود کشتی بگیرد و بازی و ورزش کند.

شایع ترین بیماری های سگ دینگو

سگ های دینگو و سایر نژادها دارای بیماری های مختلفی هستند که برخی از آن ها رایج تر هستند. در ادامه مطلب در مورد شایع ترین بیماری های سگ ها توضیحاتی را ارائه می کنیم.

عفونت گوش ها

بسیاری از سگ ها به بیماری عفونت گوش دچار می شوند. معمولا نژادهایی از سگ ها که گوش های بلند و افتاده ای دارند، بیش تر به این بیماری دچار می شوند. در این موارد سگ ها دائما سر خود را به اطراف تکان می دهند و سعی دارند که با پنجه های خود گوش های خود را بخارانند، در این حالت می توان متوجه عفونت گوش او شد. بخش بیرونی گوش متورم می شود و کانال گوش قرمزشده و ترشحاتی به رنگ قرمز و یا قهوه ای در گوش او دیده می شود و یا بوی خاصی از گوش هایش استشمام می شود.

بیماری های انگلی

بیماری های انگلی هم در بین سگ های دینگو بسیار شایع می باشد. وجود کرم های لوله ای و قلاب دار و نواری باعث ایجاد بیماری های انگلی در سگ ها و به خصوص توله سگ های دینگو می شود. استفراغ کردن، کاهش وزن، خشک شدن پوست سگ ها، مالیدن معقد بر روی زمین، اسهال های خونی و سفت شدن پوست بدن علائم این بیماری ها هستند. در صورت مشاهده این علائم باید سگ را به دامپزشکی برده و داروی مناسب برای او تجویزشود. این بیماری می تواند به انسان نیز متنتقل شود.

بیماری پاروو

بیماری پاروو یک بیماری کشنده و بسیار خطرناک برای سگ های دینگو و توله سگ ها می باشد. نفخ کردن شکم و درد شکم، اسهال های خونی شدید، تب بالا و دمای بسیار پایین بدن و از دست دادن اشتها از مهم ترین علائم بیماری می باشند که باعث کم آب شدن بدن حیوان و آسیب به روده می شود. این بیماری کاملا مسری است و اگر توله های کم تر از 4 هفته و یا سگ های واکسینه نشده در برابر این بیماری قرار بگیرند، به سختی می توان آن را از مدفوع حیوان تشخیص داد و بهتر است در صورت مشاهده علائم فورا به دامپزشکی مراجعه نمایید.

بیماری دیستمپر 

بیماری دیستمپر، یک بیماری ویروسی و بسیار خطرناک است که از طریق تنفس یک سگ آلوده و به وسیله هوا منتقل می شود. این بیماری مسری است و تا کنون درمانی برای آن به وجود نیامده است. به همین دلیل سگ ها را به دامپزشکی برده اند و واکسن آن را تزریق می کنند. تب شدید، بی حالی و خستگی، کم شدن اشتها، آبریزش بینی و قرمز شدن چشم ها برخی از علائم این بیماری هستند. اگر این علائم را در سگ خود مشاهده کردید بهتر است قبل از بردن سگ خود به دامپزشکی، به دکتر او اطلاع دهید و در زمان مناسب او را به کلینیک ببرید تا سایر حیوانات به این بیماری دچار نشوند.

رابطه سگ دینگو با کودکان چطور می باشد؟

سگ های دینگو حیوانات وحشی ای هستند که در صورت مشاهده کردن انسان به او حمله می کنند. البته برخی از آن ها که از تولگی تربیت می شوند، نسبت به سایر نژاد، می توانند رفتار بهتری داشته باشند اما نمی توان به او به چشم یک سگ دست آموز و اهلی نگاه کرد. آن ها رابطه خوبی با کودکان ندارند و بارها به کودکان نیز حمله کرده اند. بهتر است این حیوان را از کودک خود دور نگه دارید و اگر او را تربیت کرده و آموزش داده اید، بسیار مراقب رفتارهای او با کودک خود باشید و در تمام مدت او را تحت نظر خود داشته باشید.

چه رنگ هایی از این نژاد وجود دارد؟

سگ های دینگو دراسترالیا زندگی می کنند و گونه ای از گرگ های خاکستری هستند. دینگوها در چهار رنگ اصلی سیاه، برنزه، سفید و زنجبیلی روشن هستند که رنگ پوست آن ها بسته به نوع آب هوا تغییر می کند. البته دینگوهای کاملا سفید هم در میان این نژاد به چشم می خورد و نژادهای اصیل بر روی پاها و نوک دم خود موهای سفیدی دارند. سگ دینگو وحشی به رنگ قهوه ای مایل به زرد و یا سفید نیز وجود دارد و برخی از آن ها به صورت راه راه هستند.

سگ دینگو استرالیایی و ایرانی چه تفاوت هایی دارند؟

تفاوت اصلی دینگوهای استرالیایی در چیدمان دندان ها و کوتاه بودن آرواره هایشان با دینگوهای ایرانی فرق دارند. اما بهتراست بدانید که امروزه دینگوها فقط در استرالیا وجود دارند. طبق گفته منابعی، دینگوها جد سگ ها هستند و شباهت بسیار زیادی به سگ های اهلی دارند که در صورت مشاهده به سختی می توان آن ها را از یک دیگر تشخیص داد. سگ دینگو در ایران وجود ندارد و در گذشته این سگ ها به استرالیا برده شده اند و اکنون فقط در استرالیا و در حیات وحش زندگی می کنند.

بررسی نتیجه جنگ سگ دینگو با گرگ

دینگوها در درگیری با سگ ها بسیار سریع و چابک هستند. آن ها بسیار وحشی هستند و اگر با سگ هایی که از نظر جثه از آن ها کمی کوچک تر و یا هم اندازه اند، درگیر شوند، به خوبی می توانند پیروز شوند اما اگر با سگ های بزرگ درگیر شوند سعی می کنند که فرار کنند. ویدئوهای مختلفی از درگیری دینگوها و برخی از نژادهای سگ در اینترنت منتشر شده است که می توانید آن ها را تماشا نمایید و می توانید تصاویر بسیاری از سگ دینگو اصیل را دراینترنت پیدا کرده و تماشا نمایید تا با او بیش تر آشنا شوید.

قیمت حدودی این نژاد سگ چقدر می باشد؟

اکنون سگ های دینگو فقط در استرالیا وجود دارند و آن ها را صادر نمی کنند. گفته می شود که قیمت توله های دینگو از 500 تا 1000 دلار متغیر است. مراکز پرورش دینگو در استرالیا وجود دارد که بیش تر از 100 دینگو را پرورش داده است. سگ دینگو استرالیا مانند گرگ ها در هر سال فقط یک بار زایمان می کنند و برای تمام زندگی خود یک شریک انتخاب می کند که در صورت از دست دادن شریک زندگی خود، از غصه خوردن بیش از اندازه دق کرده و می میرد.

سوالات متداول